عثمان مزین بارها و بارها مشقات سخت و جانفرسای کولبران را گفتیم و گفتیم اما گوش شنوایی نبود. بارها التماس کردیم که کولبر را نکشید اما بیشتر و بیشتر کشتید. خسته نباشید. در هفته گذشته در کنار حوادث تلخی که سردشت را به لرزه درآورده و روزهای تلخی را برای این شهر رقم زده؛ سه کولبر دیگر هم در این شهر کشته شدند که آخرین کولبر کشته شده آقای امید محمدزاده سرپرست خانواده و پدر سه فرزند بود. چون ما هر روز خبر کشته شدن کولبران را می شنویم و این اخبار جزو رویدادهای طبیعی هر روز ماست، مطمئن هستم داغ سنگین کشته شدن کولبران تا فردا فروکش می کند و حافظه جمعی ما آن را فراموش می کند اما دیدگان مغموم فرزندان و داغ خانواده اش هر روز تازه تر خواهد شد. تاسف بار است که در این شهر که مقامات در مورد هر رویداد بزرگ یا کوچک اعم از قطعی آب و کندی چندساعته اینترنت و تکمیل پروژه های اداری و ساختمانی و دیگر حوادث جنایی خود را موظف به خبررسانی می دانند اما در مقابل ریخته شدن خون جوانان کولبر سکوت کرده اند؟ مگر جامعه ای که باید از علت کندی اینترنت مطلع باشد حق ندارد از علت و عامل کشته شدن کولبر آگاه باشد؟ چرا کسی پاسخگوی ندای تظلم خواهی فرزندان کولبران کشته شده نیست؟ اصلا می دانید چه تعداد فرزندان کولبران یتیم شده اند؟ والا که نمی دانید و نمی دانیم. یعنی دستگاه های مسوول توان شناسایی و معرفی عامل یا عاملان کشتار کولبران را ندارند؟ والا که می دانند و می دانیم. اگر مقامات مسوول فرصت و مجال پیگیری خون ریخته شده کولبران را ندارند؛ چرا ده ها رسانه خبری شهر در مقابل این رویدادهای خبری متواتر سکوت کرده و صم بکم نشسته و قلم را کنار گذاشته اند؟ یعنی خون کولبران به اندازه تصادف سطحی دو دستگاه خودروی بی کیفیت ملی هم ارزش خبری ندارد؟ آیا تاکنون در نشست های عدیده و پرزرق مطبوعاتی با مسوولان نتیجه قضایی شکایات ده ها کولبر کشته شده در سال های گذشته را مورد پیگیری قرار دادید؟ والا که به ذهن تان هم خطور نکرده. آیا می دانید که تکمیل پروژه ساختمانی یک اداره بدون حضور و بازدید این همه مقام و مسوول خرد و کلان هم محقق خواهد شد؟ آیا بهتر نبود که مسوولان محترم انتخابی و انتصابی به جای حضور گسترده برای بازدید از یک ساختمان اداری در حال ساخت به محل کشته شدن کولبران مراجعه می کردند؟ شاید بیم آن می رود در صورت مراجعه به آن محل، سرنوشت کولبران بی پناه برای آنان رقم بخورد. والا ترس ندارد چون در این محل فقط کولبر هدف قرار می گیرد و لاغیر. جامعه ما هر روز با لمس واقعه تلخ جدید به راحتی واقعه تلخ دیروز را فراموش می کند؛ به گونه ای که دیگر تلخی لازمه زندگی هر روز ماست.